Γράφει ο Κώστας Μαρούντας
Ήταν "όλα" (και "όλοι", που λέει ο λόγος...) εκεί. Το βαθμολογικό ενδιαφέρον. H μεγάλη ροή κόσμου, που ξεπέρασε τις δυνατότητες "υποδοχής" του γηπέδου του Μοσχάτου και ανάγκασε πολλούς να συνδυάσουν την αγωνία τους με την ορθοστασία... Η έκδηλη προδιάθεση των δύο ομάδων να αντιμετωπίσουν έναν "αναγνωρισμένα δυνατό" αντίπαλο με τη δέουσα αποτελεσματικότητα. Η "εξαναγκαστική" γειτνίαση, που άλλαζε τους "κωδικούς" όσον αφορά στο διαχρονικό ελληνικό εξεδριακό ανταγωνισμό. Αν στη λέξη "ντέρμπι", ως τη στενή-στενότατη κυριολεξία της λέξης, υπάρχει η ανάγκη για παραδείγματα που "μπαίνουν στο μεδούλι" της υπόθεσης, το κυριακάτικο Εθνικός Πειραιώς-Φωστήρας Ταύρου ήταν από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα που μπορεί να επιστρατεύσει ο οποιοσδήποτε...
Κατά τη διάρκεια του αγώνα "ήρθαν κι άλλοι καλεσμένοι": το σασπένς για το τελικό αποτέλεσμα, οι διαμαρτυρίες του Εθνικού για το γκολ των φιλοξενούμενων, η διάχυτη πεποίθηση στην ομάδα και στους φίλους των Πειραιωτών πως ο διαιτητής στην επανάληψη "επέδειξε μια μονομέρεια" στα σφυρίγματα, η ένταση στο ημίχρονο ανάμεσα σε μερίδα οπαδών, και η "διεύρυνση" της ποσότητας των διμοιριών των ΜΑΤ στο γήπεδο. Για την αγωνία των οπαδών των δύο ομάδων για το αν θα "ξεκολλούσε" στα τελευταία λεπτά το αποτέλεσμα από την ισοπαλία, ούτε λόγος. "Σαν να κλέβει κανείς Εκκλησία", που λέει και η γνωστή έκφραση...
1-1, λοιπόν. Ένας αγώνας που το τελικό του αποτέλεσμα δεν είναι άδικο. Στο πρώτο ημίχρονο ο Εθνικός ήταν καλύτερος, φαινόταν ξεκάθαρα πως ήταν η ομάδα που ψαχνόταν περισσότερο -και πιο ορθολογιστικά, να μας επιτραπεί να πούμε- για να πάρει το προβάδισμα στο σκορ. Στο δεύτερο ημίχρονο, επικράτησε το απαράμιλλο πείσμα του Φωστήρα. Ένα ποδοσφαιρικό συγκρότημα, που κάνει "μπαμ" πως έχει ως βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα τη δύναμη. Ένα όπλο που μέχρι στιγμής τον φέρνει στην πρώτη θέση, αλλά που δεν αρκεί για να αποφύγει -όπως διαφαίνεται από το βαθμολογικό πίνακα- το μεγάλο άγχος των καταληκτικών αγώνων. Ο, δε, Εθνικός; Δεν μπορεί να είναι απογοητευμένος, αν και με νίκη για πρώτη φορά φέτος θα μπορούσαμε να τον συνυπολογίζουμε ως άλλον έναν ρεαλιστικό διεκδικητή της πρωτιάς. Έστω και πιο αμυδρό σε σχέση με Φωστήρα, ΟΦΗ και Τριγλία. Όμως, στο δεύτερο ημίχρονο δεν ρίσκαρε όσο θα απαιτούσε μια τέτοια προοπτική, επομένως...
Κάθε αγωνιστική που περνάει, και καθώς πλησιάζει πλέον το τέλος, τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο "καυτά" όσον αφορά στην υπόθεση της ανόδου. Για την άλλη υπόθεση, το "επίδικο" της αποφυγής του υποβιβασμού, προς το παρόν υπάρχει παγιωμένο δίπολο "μάχης", ανάμεσα στην Κηφισιά και στον Αστέρα Βάρης. Και λέμε προς το παρόν, γιατί δεν μπορούμε στο σήμερα να γνωρίζουμε αν μετά από τέσσερις -φερειπείν- αγωνιστικές κάποια ομάδα από αυτές που βρίσκονται σήμερα πάνω από την Κηφισιά ενδέχεται να έχει οπισθοχωρήσει ραγδαία. Ούτε αν ο Ατρόμητος Πειραιά είναι σε θέση να βάλει τον εαυτό του σε ρεαλιστική τροχιά πραγματικού κυνηγητού της ένατης θέσης. Σενάρια που δεν έχουν και τις περισσότερες πιθανότητες, αλλά όχι και μηδενικές... Το μόνο σίγουρο είναι πως πλέον μπορούμε να αναζητάμε το πρόγραμμα των αγωνιστικών που απομένουν και με το μυαλό μας να κάνουμε διάφορες σκέψεις και (προ)υπολογισμούς... Γιατί εμείς δεν έχουμε το άγχος των ομάδων...
ΠΗΓΗ: pamebala.
